Gaano Nga Ba Kalaki ang Puso ni Nanay?

Minsan naitanong ko sa aking isipan

Gaano nga ba kalaki ang puso ng isang inang mapagmahal.

Sa lawak ng kanyang pang unawa, sa marurub niyang pag-aaruga, sa dalisay nyang pagkalinga, at sa wagas na pag-ibig sa kanyang mga anak... 

Sa tuwing ako'y makakakita ng mommy na kahit mabigat ay kinakayang buhatin ang kanyang supling...

Sa tuwing makakaramdam ako ng pagod sa trabaho at naiisip ko ang mga inang mag aasikaso pa ng kanyang mga anak pagdating...

Sa tuwing tatamarin akong gawin ang mga gawaing bahay... 

Naitatanong ko sa aking sarili, gaano nga ba kahirap ang buhay ni nanay?

Sa bawat pagkain na isusubo na lang ay ibibigay pa...

Sa mga pangarap na naisantabi, para sa kapakanan ng anak niya...

Sa mga pagod na di inalintana, sa mga sakripisyong pinasan, sa mga hirap na pinagdaanan...

Mayroon nga bang hindi kakayanin si nanay? 

Siyang hindi nagpapakita ng kahinaan sa kahit anong hirap ang dumaan...

Siyang walang sinusukuang problema... basta laban lang ng laban...

Siyang pinaka masaya sa bawat nakamit nating tagumpay

At nagbibigay ng pag-asa sa gitna ng kabiguan. 

Gaano nga ba kalaki ang puso ni Nanay? 

Hindi ko maisip kung may salitang nararapat.. 

Sa pagmamahal ng ina, tunay na hindi masusukat...

Habang buhay na responsibilidad ang nasa kanyang palad. 

Bugok

Silang mga di na nagsawa sa gulo ng mundo

Mga taong paulit ulit ang pagkuha ng batong pinukpok sa ulo

Animo'y di na nadala sa lahat ng bukol na napala

Wari'y sadistang hinahanap hanap ang sakit at mga pasa. 

Ano nga ba't tila nakaka adik ang buhay na pakawala

Yung walang patutunguhan, walang mapapala

Pero panay ang andar kahit walang paroroonan

Paikot ikot lang sa daan ng kawalan. 

Bugok kung tawagin

Tumandang walang pinagkatadaan 

Buhay alamang 

Nagpa-anod sa kawalan... 

Bato bato sa langit, ang tamaan magbago na...
Kung sawa ka na sa buhay na kung tagurian ay walang kwenta
Marahil dapat lang na mag isip isip
Upang buhay ay maituwid

Habang may buhay may pag-asa
Pero wag lamang umasa
Samahan ng sikap at tiyaga
Upang buhay ay umalwa... 

NAPAANO SA MAMASAPANO

Samu't saring istorya, kanya kanyang bida

Mga palusot sa sino nga ba ang tunay na may sala

Apatnapu't apat na buhay, sa bayan ay inalay

Ngayo'y walang responsable, kanya kanyang pagkubli sa tunay na nangyari. 

Ano nga bang kahahantungan ng masalimuo't na usapan

May katarungan pa bang aasahan ang magigiting na tagapag-tanggol ng bayan,

O tuluyan ng matatabunan tulad ng mga buhay na napaslang...

Iisa ang hangad, pangarap na kapayapaan

Ang bansang kaliwa't kanan ang gulong kinasasangkutan 

May pag asa pa bang kinakaharap ang bayang Pilipinas

Kung bawat isa'y sarili lamang ang nais na iligtas. 

Nakapanlulumo ang sinapit nilang apatnaput apat

Hindi lang sa nakuyog at pinatay na walang habas

Ang higit na masakit ay ang katotohanang masaklap

Kapwa Pilipino rin naman ang sa kanila'y nagpahirap.

Ito katotohanang hayag pero tila di mabanaag

Ang ating Inang bayang naligaw na ng landas

Paano pa tayo aahon kung tayo tayo mismo ang nagbabaon 

Ang pangarap na kalayaan atin pa bang makakamtan.

Ang mga nasa gobyerno, sukdulan sa kasakiman 

Mga hayok sa kapangyarihan, sandamakmak na kawatan

Paano nga bang makakamit ang katarungan 

Kung ang mismong may sala ang may hawak ng timbangan? 

Isang panawagan sa ating mga kababayan 

Nawa'y matuto na tayong manindigan... 

Dahil mabuti sana kung uuwi lang tayong luhaan... 

Pero tulad ng SAF 44, ang laban ay nauwi sa kawalan.